W ramach obchodów setnej rocznicy urodzin polskiego poety i eseisty Zbigniewa Herberta, w konkursie poetyckim inspirowanym postacią literacką Pana Cogito, zorganizowanym przez Stowarzyszenie Polsko-Iberyjskie Arendi Cultural, wzięło udział 12 poetów, którzy nadesłali łącznie 20 wierszy. Jury konkursu, złożone z nauczycieli, redaktorów i tłumaczy, wyróżniło następujących poetów:

  • 1. nagroda – Fernando Augusto Cunha de Sá (Cascais)
  • 2. wyróżnienie – Carlos Alberto de Almeida Paiva (Amadora)
  • 3. wyróżnienie – António Jacinto Rebelo Pascoal (Santa Clara)

Ze względu na wysoki poziom wierszy nadesłanych na konkurs, Stowarzyszenie Arendi Cultural postanowiło przyznać dyplomy poetom, którzy zajęli 4 i 5 miejsce w konkursie:

  • 4. dyplom – Rui Gonçalo Maia Rego, (Lisboa)
  • 5. dyplom – João Rodrigo Piteira Dórdio (Bucelas) e Paulo Vaz (Beja)

Ceremonia wręczenia nagród odbędzie się 25 października o godzinie 18:30 w sali B112.C Wydziału Neofilologii Uniwersytetu Lizbońskiego.

No poema vencedor, que abaixo se transcreve, o poeta Alencar, personagem de Os Maias, de Eça de Queirós, e o Senhor Cogito dialogam numa perspetiva luso-polaca contemporânea.

W zwycięskim wierszu, którego transkrypcja oraz tłumaczenie znajdują się poniżej, poeta Alencar, postać z Os Maias [Ród Maia] Eçy de Queirósa, i Pan Cogito prowadzą dialog ze współczesnej portugalsko-polskiej perspektywy.

„O poeta Alencar e o Senhor Cogito”
Fernando Augusto Cunha de Sá

saído das páginas de um romance o poeta Alencar
agita a bengala junto da cabeleira romântica
vindo de um livro de poemas o Senhor Cogito
acena ao Senhor Alencar saltando dos versos para a rua

enchanté, monsieur Cogito miło mi, pan Alencar

os dois de braço dado descem do Chiado até ao Tejo
ouvem o fado discutem o porvir
Cogito pensativo Alencar melancólico
e entre os dois duas guerras mundiais flagelos planeados
horrores consumados com idêntica frieza

irá sobreviver a poesia?

ambos dizem que sim por distintas razões
emocionais umas outras racionais
mesmo sabendo o que foi

novo holocausto aguarda ao virar da próxima esquina
junto ao sereno Tejo noutro qualquer lugar
todos os vidros quebrados todos os livros queimados
gentes fugindo ao destino entre sinais de fogo

que restará depois de tudo consumado?

nem o Senhor Alencar nem o Senhor Cogito
têm na mão uma bola colorida

mas ambos declaram que haverá sempre
esperança no futuro

au revoir, Monsieur Cogito
do widzenia, pan Alencar

 

„Poeta Alencar i Pan Cogito”
Fernando Augusto Cunha de Sá
Tłumaczenie: Justyna Żmijewska

wychodząc z kart powieści, poeta Alencar
potrząsa laską obok nastroszonych włosów
wyjęty prosto z tomika poezji, Pan Cogito
macha do Pana Alencara, wyskakując z wierszy na ulicę

enchanté, monsieur Cogito miło mi, panie Alencar

obaj idą ramię w ramię z Chiado nad rzekę Tag
słuchają fado dyskutują o przyszłości
Cogito zamyślony, Alencar melancholijny
a między nimi dwie wojny światowe zaplanowane dramaty
okropności przeżywane z jednakową obojętnością

czy poezja przetrwa?

obaj mówią „tak” z różnych powodów
niektórych emocjonalnych, innych racjonalnych
mimo że wiedzą, co już było

nowy holokaust czeka za najbliższym rogiem
nad spokojną rzeką Tag czy gdziekolwiek indziej
całe potłuczone szkło wszystkie spalone książki
ludzie uciekający przed swoim losem wśród śladów ognia

co pozostanie po tym wszystkim?

ani pan Alencar, ani pan Cogito
nie trzymają w dłoniach kolorowej kuli

ale obaj przyznają, że zawsze będzie
nadzieja na przyszłość

au revoir, Monsieur Cogito
do widzenia, panie Alencar