Znamy już laureatów 3. edycji konkursu tłumaczeniowego poezji języka portugalskiego „Poesis”. Jury, w skład którego weszli prof. Anna Kalewska, dr Jakub Jankowski i mgr Tamara Sobolska – pracownicy naukowi Instytutu Studiów Iberyjskich i Iberoamerykańskich Uniwersytetu Warszawskiego – miało przed sobą nie lada wyzwanie, gdyż tegoroczne zgłoszenia zaskakiwały pomysłowością i dbałością o najmniejszy detal. W wyróżnionych tłumaczeniach doceniono zwłaszcza wrażliwość na oryginalny rytm tekstu oraz twórcze podejście do języka.

Mamy przyjemność ogłosić, że zwyciężczynią tegorocznej edycji konkursu zostaje Agnieszka Gabor–da Silva! Drugie miejsce zajęło tłumaczenie autorstwa Anny Skwarek, natomiast trzecie przypadło Irenie Wypych. Serdecznie gratulujemy laureatkom!

Poniżej udostępniamy zwycięskie tłumaczenia. Autorkom wyróżnionych przekładów składamy wyrazy szczerego uznania! Gratulujemy również wszystkim, którzy podjęli wyzwanie i wzięli udział w konkursie.

Do zobaczenia w kolejnej edycji!

Lusotopias mil

Nem tudo é território, quando percorro os dias, Longas
estradas sem destino, este descaminho.
Nem tudo área marcada e sinalética de viagem, Viragem
para um norte qualquer e Úrsula Maior… Nem tudo é
fronteira em seu limite, zodíaco quase, Ficando a monte,
longe, no improvável do tempo. Nem tudo se plasma em
continente ou se esboroa
Em côdea de ilhas, aqui em mim, lusotopias mil…

FONTES, Margarida (2011), “Revista África e Africanidades”, Ano IV, n. 13 (maio).

1. miejsce – Agnieszka Gabor–da Silva

Moje luzotopie

Nie wszystko jest lądem, gdy pokonuję dni, Długie
ulice bez celu, tak daleko od brzegu.
Nie wszystko okala płot, drogowskazy nie wiodą, Zwiodą
na jakąś północ i Wielki Wąwóz… Nie wszystko to
granica u kresu, zodiak prawie, W bezruchu trwa,
w oddali, w niemożności czasu. Nie wszystko
się zlepi w kontynent, na łuski
Wysp rozsypie, tu, we mnie, moje luzotopie…

2. miejsce – Anna Skwarek

Luzotopii wiele

Nie wszystko jest miejscem, kiedy żyję, Kręte
ścieżki bez celu, to pustkowie.
Nie wszystko jest przestrzenią wybraną i znamienną w podróży, Wzburzy
w kierunku północnym i ku wielkiej gwieździe…Nie wszystko jest
granicą w ograniczeniu, zodiakalnym niemal, Na szczycie,
odlegle, w mirażowym czasie. Nie wszystko się kształtuje
lub rozpada w ziemię
W podskórzu wysp, tutaj w ciele, luzotopii wiele…

3. miejsce – Irena Wypych

Luzotopii tysiąc

Nie wszystko to terytorium, gdy przemierzam dni, Długie
drogi bez celu, bezścieżkowia.
Nie wszystko to obszar wytyczony i z drogowskazem, Zakręt
na jakąś północ i Wielką Niedźwiedzicę… Nie wszystko to
granica w swoich krańcach, zodiak niemal, Ulatniając się,
daleko, w nieprawdopodobności czasu. Nie wszystko zastyga w
kontynent czy rozkrusza się
w skorupki wysp, tu we mnie, jest luzotopii tysiąc…

Krótki komentarz ws. zapisu graficznego wiersza „Lusotopias Mil” Margaridy Fontes

W związku z wątpliwościami, które się pojawiły, chcielibyśmy odnieść się do kwestii zapisu graficznego tekstu „Lusotopias mil”. Podział na strofy, z jakim mamy do czynienia w przypadku tego wiersza, jest dość nietypowy. Organizatorzy, zaintrygowani zapisem zaczerpniętym z czasopisma literackiego „Revista África e Africanidades”, dołożyli wszelkich starań, by zweryfikować zgodność tej wersji tekstu z oryginałem. Jednak w obliczu utrudnionego dostępu do materiałów drukowanych oraz niemożności skontaktowania się z autorką, zdecydowali się pozostać przy pierwotnym wyborze bibliograficznym. Mimo to należy podkreślić, że jury wzięło pod uwagę argumenty tych uczestników konkursu, którzy zgłaszali swoje wątpliwości co do organizacji strof, a wynikające z nich rozbieżności nie były postrzegane jako wady przekładów na język polski.